توکن سودمند یک داراییِ دیجیتال است که برای تأمین مالی شبکه از طریق ارائه تضمین به خریداران خود برای استفاده از برخی از محصولات شبکه، مورد استفاده قرار می‌گیرد. توکن‌های سودمند برخلاف توکن‌های امنیتی و سهام، حق مالکیت بخشی از یک شرکت را تأمین نمی‌کنند.
همچنین توکن‌های سودمند را نباید با کوین‌ها (بیت‌کوین، مونرو، لایت‌کوین و غیره) اشتباه گرفت زیرا قابل استخراج نیستند و مبتنی بر بلاک‌چین شخص ثالث هستند. با این حال توکن‌های سودمند همانند کوین‌ها، فقط به دلیل عملکردها و ویژگی‌های ذاتی آنها ارزیابی می‌شوند.
کاربرد توکن‌های سودمند
از توکن سودمند اغلب برای عرضۀ اولیۀ سکه (ICO) استفاده می‌شود. زمانیکه یک شرکت عرضۀ اولیۀ یک توکن سودمند را ارائه می‌دهد تعداد مشخصی از توکن‌ها را به جامعه می‌فروشد (عمدتاً در چند نوبت با قیمت‌های مختلف). به دارندگان توکن در استفاده از محصولات این شرکت حق خاصی تعلق می‌گیرد، مانند اولین دسترسی به آن یا گرفتن امتیازات دیگر. این روش به شرکت کمک می‌کند بدون از دست دادن استقلال، بودجۀ خود را بدست آورد.
گاهی اوقات، از این توکن‌ها برای ICO استفاده نمی‌شود. اگر تیم شرکت مبتنی بر بلاک‌چین تصمیم به جمع‌آوری بودجه به روش دیگری بگیرد، می‌تواند از توکن‌های امنیتی برای تأمین انرژی شبکه استفاده کند، درست مانند ارز اصلی آن.
میتوان گفت که این توکن‌ها بیشتر مبتنی بر بلاک‌چین اِتریوم هستند.
با این وجود، میتوان با بسیاری از سیستم‌عامل‌های مختلف بلاک‌چین، یک توکن سودمند منحصربه فرد ساخت. بسیاری از سیستم عامل‌هایی که توسعۀ برنامه‌های غیرمتمرکز مانند NEO، Counterparty یا HederaHashgraph را فراهم می‌کنند، خدمات ایجاد توکن‌های درون برنامه‌ای را نیز ارائه میدهند.
در واقعیت تمایز بین توکن‌های سودمند و امنیتی یک تمایز قانون‌گذاری شده نیست، بلکه فقط یک تفاوت فنی است. چارچوب حقوقی کشورهایی که قبلاً مقررات ارز رمزنگاری‌شده را تعیین کرده‌اند، این تصمیم را دربارۀ ماهیت توکن در نظر نمی‌گیرند. اکثر تعاریف قانونی “سرمایه‌گذاری” برای انواع مختلف ارزهای رمزپایه اعمال می‌شود.
توکن‌های سودمند دریافت خدمات یا یک کالا را ارائه میدهند
توکن سودمند عملکرد گسترده‌تری نسبت به یک کوین دارد. توکن‌های سودمند دارای ارزش هستند اما نمی‌توان آنها را به سادگی یک کوین درنظر گرفت.
توکن‌های سودمند می‌توانند از طرق مختلف ارزش سرمایه‌گذاران را فراهم کنند. آنها به کاربران امکان دسترسی به محصول یا خدمات آتی را میدهند.
به طور معمول، استارت آپ یک محصول یا خدمات دیجیتالی، یک ICO (عرضۀ اولیۀ سکه) را آغاز می‌کند. در عرضۀ اولیۀ سکه، این شرکت‌ها توکن‌های سودمند می‌فروشد. سرمایه‌گذاران می‌توانند این توکن‌ها را خریداری کرده و از آنها به‌عنوان وسیلۀ پرداخت در بسترِ توسعه یافتۀ شرکت صادر کننده استفاده کنند.
بعنوان مثال میتوان از توکن اوبر (Uber) برای پرداخت هزینۀ سواری با ماشین اوبر استفاده کرد. اما نه برای چیز دیگری. اگر بخواهید از توکن اوبر برای خرید محصول استفاده کنید، ابتدا باید آن را با پول فیات یا یک ارز رمزپایه مانند بیت‌کوین عوض کنید.
در عمل، استفاده از این اصطلاحات (توکن سودمند) چندان مشخص و روشن نیست. اصطلاحات “کوین” و “توکن” اغلب به طور مترادف استفاده می‌شوند. صنعت بلاک‌چین هنوز جوان است، بنابراین دایرۀ لغات آن با گذشت زمان پیشرفت می‌کند. با این حال، بیشتر صاحبان صنعت در تمایز گسترده‌ای که یک سکۀ نقدی با یک توکن دارد، اتفاق نظر دارند.